معنی محمد نویری - جستجوی لغت در جدول جو

محمد نویری

لغت نامه دهخدا

(اَ)

محمد قاسم. از باریابان بارگاه اکبر پادشاه بوده، بالاخره دست بدامان عبدالرحیم خان خانان زده، از خوان انعامش نوالهای فیض ربوده و در سنۀ یکهزار و ده بکنج لحد آسوده. او راست:
سبزه بادیۀ ما نکشد منت ابر
چشم گو خشک شود، آبلۀ پائی هست.
(صبح گلشن ص 24).
وی بسال 1010 هجری قمری در هندوستان درگذشت، تحریک کردن بر بدی و شر. قیام البعض الی البعض للشر لا للخیر. (تاج المصادر بیهقی) ، زجر کردن گوسفند

لغت نامه دهخدا

محمد زبیری

(زُ بَ)

محمد بن عمرو بن عبدالله بن زبیر از. راویانست. مامقانی آرد: محمد بن عمرو منسوب به زبیر است اما این دلیل آن نیست که وی ملقب به زبیری است هرچند در برخی کتب بدین عنوان ملقب گردیده است. (از تنقیح المقال: قسمت القاب)

لغت نامه دهخدا

احمد نوری

(اَ مَ دِ)

ابوالحسن احمد بن محمد خراسانی نوری. یکی از مشایخ صوفیه. هجویری گوید: وی را مذهبی مخصوص است در تصوف که بمذهب نوری معروف است و پیروان او را نوریه یا نوریان نامند. او رفیق جنید و مرید سری ّ بود و بسیاری از مشایخ از جمله احمد بن ابی الحواری را دیده است. و او راست: اعزالأشیاء فی زماننا شیئان: عالم یعمل بعلمه و عارف ینطق عن الحقیقه. و رجوع به ابوالحسن نوری شود

لغت نامه دهخدا

محمد غوری

محمد بن فارس بن محمد غوری. معروف به ابن باغندی. وی از ابوحسین احمد بن جعفر بن محمد بن منادی و علی بن محمد مصری و احمد بن سلیمان نجاد و دیگران حدیث شنید، و محمد بن مخلد و ابوبکر خطیب از وی روایت کنند. او مردی نیکوکار و دیندار و صدوق بود، در جامع ’المهدی’ املاء میکرد و به شعبان سال 409 هجری قمری درگذشت. (از معجم البلدان ذیل غور)

لغت نامه دهخدا

محمد نووی

(نَ وَ وی ی)

محمد بن عمر بن عربی بن علی معروف به نووی و مکنی به ابوعبدالمعطی، از علمای قرن چهاردهم هجری قمری است. در معجم المطبوعات 37 جلد کتاب از تصانیف او نام برده شده و از آن جمله است: 1- بغیهالعوام فی شرح مولد سیدالانام. 2- التفسیرالمنیر لمعالم التنزیل المسفر عن وجوه محاسن التأویل. 3- الدرر البهیه فی شرح الخصائص النبویه. 4- لباب البیان، در استعارات. (از ریحانه الادب ج 4 ص 252). و رجوع به معجم المطبوعات ص 1879 شود

لغت نامه دهخدا

معنی محمد نویری - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما